"Çeku creates a wonderfully equipped casket for Roth in which he can embed his exquisite violin sound. He creates or prolongs moods, he is always on the move as a helper, and so Linus Roth is able to interpret his narration to the full, implementing Vivaldi’s program here with virtuosity, there with delicacy. [...] this is a homage to beauty with a honeyed but never sugary sound, and the listener who has an ear for this beauty can absorb it through his senses and feel it deep in his heart, falling into a state of deepest touch."

"It's an exemplary project, with composer, performer/researcher and instrument in perfect symbiosis; and it's gorgeous, too."

“Les splendides Zemlinksy, épaulés par un formidable Paolo Giacometti, emportent les deux oeuvres dans un tourbillon de couleurs réfléchies de mille nuances…….”

"In comparison to Järvi’s and Gergiev’s “I have to catch a train” performances, Ono’s pacing smooths out a lot of the rough edges, some which are revealed all too clearly in slower performances (like Inbal, Petrenko, and the turgid Kitaenko)."

"Onder de handen van Deljavan gedraagt het klavier zich als een welbespraakte juffer: zachtaardig en genereus, flirterig maar nooit ordinair. Ook voor de violoncello piccolo is dit een applausvervanging: dankzij de transparante maar warme klank komen zowel het sprankelende contrapunt als de melodische escapades mooi tot hun recht. Maar het knapste aan deze opname is het hypnotiserende samenspel van de heren. Uit hun lentefrisse heen-en-weer in gedempt palet verheft zich geen briesende madonna à la Caravaggio maar een blozend ­Vermeer-meisje."

"Verità Baroque also shows its virtues in more intimate works, though full of contrasts, like Vivaldi’s Sonata no. 1 from Op. 1. The Sinfonia a 5 Op. 2 no. 6 by Albinoni becomes majestic in their hands, overflowing with elegance, and they perform the Concerto a 4 no. 1 by Galuppi expressively. Stunning, and with a dose of extravagance, is the thrilling interpretation of Vivaldi’s concert La Notte by soloist König-Tarasevich."

"Una nova interpretació prodigiosa del conjunt Dionysos Now!."

"Madrigales, “deploraciones”, motetes y la última obra de Willaert, el madrigal Dulce Padrum, componen un programa interesante, ya que muchas de estas obras permanecían inéditas."

"The performances on their first recording of JS Bach’s Branden- burg Concerto 5 and Orchestral Suite 2 were noted for “sweetness and vigor” by Mr Gor- man (Mar/Apr 2024). In addition to that, based on this second recording, I would add “drama”."

"This is a scintillating album, scintillatingly despatched."

„Ein junges internationales Ensemble, das sich Alter Musik aus Deutschland widmet."

„Recorded in the wonderful atmosphere of Schloss Köthen“

"The orchestral playing is impressive, right from the very beginning of the piece where, in the carefully laid out introduction, you sense that the orchestra is following the conductor with the intensity of a chamber performance. [...] Mr Ono’s enjoyably delivered performance has been well recorded in warm, rich, full-bodied sound that suits the repertoire well. At the same time, Ono skilfully balances his forces so that plenty of felicitous ne detail can be heard and appreciated."

"There is little doubt that Kazushi Ono has an instictive feeling for the music of Scriabin. In this warmly recorded release, which marks the opening instalment in a complete cycle, he charts the ebb and flow of emotions that characterise the Wagnerian Second Symphony with conviction. Ono knows when to push the music forward and project impetus and urgency, and where to hold back and allow for reflection and repose."

Ein immersives Erlebnis, aufgenommen in fünf deutschen Schlössern

"La Sinfonía n. 2, estrenada en 1902 en San Petersburgo, es una música de un sentimiento arrollador (todavía totalmente tonal), estructurada en cinco movimientos que, realmente, parecen tres (los dos primeros podrían ser uno solo dividido en andante y allegro, y el cuar- to y el quinto se relevan con enorme fluidez, mientras que el “Andante” central se alza como el corazón emocional de la obra). Las líneas melódicas, de profunda inspiración, y la orquestación, brillante (que lle- gará a su culmen en el Poema del Éxtasis) son defendidas en esta ocasión por una Brussels Philharmonic que se sitúa un paso más allá de la eficacia, sa- biamente dirigida por Kazushi Ono."

"The Karski Quartet with the added cello to fill out the instrumentation does a creditable job in these works. They are well integrated in terms of ensemble, and their intonation is accurate, their phrasing accounting for the sometimes quirky divisions in Boccherini’s music."

"Els músics dialoguen, estrenyen les distàncies. El que crida més l’atenció és la puresa dels seus timbres i els frasejos, bellament articulats."

"Luister naar het ‘Allegro’ uit het tweede pianokwintet van Ernst von Dohnányi. Alsof je zit te kijken naar de openingscredits van een krimi, intrigerend genoeg om twee nachten te bingen. Wat een ontdekking, de muziek van deze sleutelfiguur uit de Hongaarse muziekgeschiedenis. Slechts enkelen zouden zijn sterrenstatus evenaren, onder wie Béla Bartók: wetenschapper én maker van instant-herkenbare muziek met vele weerhaakjes. De twee pianokwintetten vertonen heel wat overeenkomsten, zoals de verankerende cellopartijen, de rapsodische opzet en aanhoudende tonale sabotagepogingen. Zemlinsky Quartet en pianist Paolo Giacometti vinden elkaar in de verhevenheid van expressie, de zwierigheid die nu eens volks geïnspireerd, dan weer salonfähig lijkt, en in een donker, warm coloriet dat deze luimige partituren uitstekend past. De manier waarop de opname elke uitvoerder laat stralen binnen een somptueuze totaalklank is een ode aan het medium ‘kamermuziek’."

McGregor: "I was totaly captivated by the sound, right from the start"

"The singing of Dionysos Now! is darkly luminous, their intonation impeccable and their blend lovely."

"Montebugnoli's transcription sounds amazingly sonorous and orchestral on the [ERARD] fortepiano, despite the absence of Liszt-style pianistic effects! (The high point is the first movement!). [...] Anyone who wants to know how it might have sounded when Beethoven played his Eroica on his own fortepiano will find a version on this CD that comes very close to the historical truth."